«تقدیم به روح ملکوتی محمد بهمن بیگی»

چوخواهی که دانی زچه گوهرم/به چشم بصیرت بخوان دفترم

خردمند داند معانی درست/ که یاقوت وخس،پیش نادان یکی است

کتابی نوشتم چوخرم بهار/ که هرگز به آفت نگردد دچار

زهرجا که خوانی سراسر گل است/ به متن اندرون لاله وسنبل است

 هر آن کس بخواند زبرنا و پیر/ زخواندن نگردد به یک باره سیر

 مشقت کشیدم زمانی دراز/زتدریس قرآن شدم سرفراز

 بسی جهد کردم دراین سال سی/گه املا بگفتم گهی فارسی 

دل وجان سپردم به تلمیذ خرد/زتعلیم دانش، روانم فسرد

چودوران خدمت به پایان رسید،/به ناگه نشاطم بشدناپدید

دیدم که عمرم گذشته چوباد/ازیرا،درونم به لرزه فتاد

ز موی سپیدم هراسان شدم/ ز امداد یزدان غزل خوان شدم

 به خواب اندرون شیخ جنت مکان/بگفتم،که برخیز وشعری بخوان

ازیرا،به ناگه دگرگون شدم/ توگویی که یک باره مفتون شدم

به شعر و کتابت ،بپرداختم/به نیروی ایزد،غزل ساختم

الا ،ای که هستی دراین ره بصیر/گذر کن زعیب و خطایم مگیر

امراله پناهی آزاد

شعر شعرا را در مورد ترک شیرازی میخوندم هر کدومشون ی جور براش سر و دست میشکوندن وشاخه شونه میکشیدند

بیچاره ترک شیرازی سکوت کرده بود وهیچ حرفی نمیزد

غیرتم به جوش اومد وجواب سردسشون ک حافظ باشه رو دادم:

منم آن ترک شیرازی همان سرو بلند بالا

همان که خال هندویش ندارد در جهان همتا

همان دلدار شیرازی که حافظ !دادمت بازی

چه ولخرجی!! که بخشیدی سمرقندو بخارا را

سمرقند و بخارارا از آن شاه میدانند

نثار مقدمم سازید شهنشاهی عالم را

شاعر: کیان افروز _ زرقان فارس

------------------------------------------------

جواب جناب آقای عزیزی به جناب افروز

جناب آقای افروزمرحبا بر شعر زیباتون

ضمن تشکر هر چند من توانایی قلم شما را ندارم اما بخودم اجازه دادم که ی شعر هم در مقابل شعر شما جهت تشکر بسرایم اامیدوارم که بپسندید

ولی ای ترک قشقایی نداری تو هیچ نشان از سرو بلند بالا

چه بیهوده چه ولخرجی که می گویی که میخواهی شهنشاهی عالم را

اگر داشتی چون من قد رعنا و روح بلند بالا

نثار مقدم یارت زجان و دل می بخشیدی آنها را

قشقایی

ترک شیرازی

اگر من ترک شیرازی به دست آرم دل حافظ

به خال هندویم بخشد سمرقند و بخارا را

بخار از من نمی خیزد به دست آرم دل حافظ

که خال هندویم را "تاتو" بنمودم ز ابرو تا نوک پا را

چینلی تومّانی لایلادوم قالاقی لچَّگی ساتدیم

اﺅزیمی کیسه یَه سالدوم ائتیشدیم گﺅر هاردان هارا

منیم آدیم "شهروند" دئر ائل و طایفادان خبر یوخ

کیمسَه یُوودمِیر مَنی کیمَه من گئدَسیم جارا

اگر من ترک شیرازی گَتیرمیشدیم گﺅینی اَلَه

چیخمیشدیم دربدرلیگدَن بیتمیشدی تا اینّی یارا

هر دﺅردیمیز بیر کَندَیَگ دﺅرد کَند اﺅزیمیزدَه یوخدیر

کُپ اولاگ بیربیر دویرینَه زخمَه ووراگ بیر سه تارا

کیمی چَکَسیگ دادگاها؟ هانی خانی؟ هانی بَیی؟

کی اَلی خالی یولّادی بویگین بیزلَری بازارا

نادر شاها کمک ائتدیگ توتدی هندینگ چارگوشه سی

انگلیسی بیز چاخارتدیگ بوشِهریندن تا دِلوارا

بیزَه بَهر اولمادی بیر خال آپاراگ حافظلَر گﺅینی

ائتیشمَدی بیر قَریش یئر تا دشمن آچمیشدی آرا

بویگین داها چوخ گئج اولموش شهر و استان ووراگ آدا

داغ و داشا ووراگ قیچی دَلی اولاگ بیز دوبارا

دیلیمیزی لایلاماساگ بیر بیری هر یئردَه بولّاگ

غریبلیگ دوباراچَکمَگ گئنَه اولماگ بیز بیچارا

دیل بیزَه بیرهویت دئر بیزَه قان دئر بیزَه اَت دئر

بیزیم یولوموزا خط دئر گر قویمِیاگ ائل آپارا

سمرقند و بخارایی سَمَدیگ هئچ زمان بیزلَر

دیلیمیز بﺅیوگ دارالیگ بیز بو دیلینَّنَگ دارا

ترک شیرازی(از مجموعه بالدان شیرین-شعر چیقینی - نوذر استوار)